На денешен ден 20 март, во 1554 година, албанскиот католички свештеник Ѓон Бузуку почнал да го пишува „Мешари“, дело кое е познато како прво книжевно дело објавено на албански јазик. „Мешари“ е откриен случајно во 1740 година, од Ѓон Никола Казази од Ѓаково, кој бил скопски архиепископ и апостолски управител на Кралството Србија. „Мешар“ е литургиски текст кој ги содржи Книгата на часовите и Книгата на мисата, и поради тоа на албански јазик се нарекува Мешар. Поголемиот дел од делото се состои од преводи од Стариот и Новиот завет. Оригиналот на книгата се наоѓа во Ватиканската библиотека со белешката Каталог: Р.Г. Литургија III, 194 г. Поговорот на книгата сведочи за богат и култивиран јазик на албанскиот народ во средновековниот период. Книгата е напишана на гегскиот дијалект од XVI век и целта на авторот била да ги едуцира верниците, заменувајќи го општиот јазик на римската литургија со албанскиот јазик. Последователните зборови на книгата сведочат за богат и културен јазик на албанскиот народ во средновековниот период. Тој е важен историски документ не само по својата религиозна содржина, туку и по неговото јазично и културно значење. Како прв монумент на албанската литература, служи за подлабоко познавање на јазикот и неговата историја, помага и во натамошниот развој на лингвистичкото истражување во различни правци.