Kinematografia maqedonase (1947 - 1991)

Pas Luftës së Dytë Botërore, në Maqedoni ndodhën ndryshime të mëdha politike dhe ekonomike. Ajo gjithashtu reflekton mbi kulturën - mbi krijimin, qëllimin dhe perceptimin e saj nga audienca. Filmi është një nga prioritetet e Qeverisë së re dhe paraqet një mjet të përshtatshëm për vendosjen dhe pranimin e rendit të ri shoqëror. Krijohen institucione dhe organe që rregullojnë dhe organizojnë prodhimin, shfaqjen dhe shpërndarjen e filmave. Po krijohet një kinematografi e re, vendase, maqedonase, duke formuar dhe edukuar një audiencë të re. Një publik që do të jetë në gjendje të lexojë dhe kuptojë estetikën, narrativën dhe kodet e asaj kinematografie të re.

Kështu, në Republikën e sapoformuar (Popullore/Socialiste) të Maqedonisë po krijohet një kinematografi e re, e institucionalizuar autoktone, e cila, meqë ra fjala, la gjurmë të shkruara edhe në Arkivin Shtetëror, të cilën e shohim përmes fondeve të ruajtura si: “ Komisioni për kinematografi pranë Qeverisë së RPM-së, "Shoqata e autorëve dhe bashkëpunëtorëve të pavarur të filmit të Maqedonisë - Film Studio - Shkup 1968/1975", fondi "Kinematografia e qytetit", fondi "Sekretariati republikan për kulturë në RS Maqedoni", fondi "Komiteti Qendror i Bashkimit të Komunistëve të Maqedonisë" dhe shumë të tjerë.

Të gjithë ata gjetën vendin e tyre në ekspozitën “Kinematografia maqedonase (1947-1991), e cila praktikisht është një tregim i shkurtër për zhvillimin e kinematografisë maqedonase deri në vitin 1991 dhe është përgatitur në bashkëpunim me Kinematekën e Republikës së Maqedonisë së Veriut, ku është vendosur si ekspozitë e përhershme.